Cis pospolity

Taxus bacatta

Cis

Drzewo osiągające wysokość 10-15 m lub krzew. Może żyć do 1000 lat. Kora cienka, różowobrązowa, strzępiasto się łuszcząca. Igły spłaszczone, długości 2-3 cm, ostro zakończone, z wierzchu ciemnozielone, błyszczące, od spodu jasnozielone. Roślina dwupienna. Kwiaty pojawiają się w marcu. Kwiaty żeńskie mało widoczne, okryte licznymi łuskami. Nasiona brązowoczarne, okryte czerwoną osnówką, dojrzewające jesienią.

Cis w ciągu ostatnich wieków stał się rośliną rzadką na skutek intensywnych cięć w lasach. Dziko rośnie w miejscach niedostępnych, lecz jest często sadzony w parkach i ogrodach. Drewno ma twarde, używane do wyrobu łuków, kusz, mebli. Występuje w Europie, Algierii, Azji Mniejszej aż do Iranu. W Polsce jest pod ścisłą ochroną gatunkową. Pierwsze dekrety chroniące cisy wydał już Władysław Jagiełło.

Jodła pospolita

Abies alba

Jodła

Największe drzewo europejskie, osiąga wysokość ponad 50 m i grubość pnia ponad 2 m, a w lasach pierwotnych wiek 500-600 lat. Kora ciemnoszara. Korona w młodości stożkowata, później walcowata, w lasach mieszanych o dostatecznym dostępie światła sięgająca prawie do ziemi. Igły płaskie, długości 2-3 cm, z 2 białymi paskami na spodzie, dwustronnie grzebieniasto ustawione na gałązkach. Kwitnie od maja do czerwca. Kwiaty męskie żółte, wałeczkowate, w kątach igieł, rozmieszczone wzdłuż zeszłorocznych pędów. Kwiaty żeńskie w kształcie zielonych szyszeczek rosnących pionowo ku górze, rozwijające się głównie w górnej części korony.

Jodła zamiera, gdy średnia roczna wielkość opadów jest mniejsza niż 600 mm i gdy powietrze jest zanieczyszczone. Najlepiej rośnie w regionach wilgotnych u podnóża gór, na glebie świeżej i ciężkiej. Ma głęboki system korzeniowy i dobrze znosi wiatry. Drewno miękkie i lekkie, nadające się do wyrobu belek, do konstrukcji wodoodpornych i na celulozę. Wrażliwa na silne mrozy.

Tekst pochodzi z książki "Przewodnik las", M. Poruba, J. Pokorny i inni, Multico, Warszawa 1993.